Din; insanlığın yeryüzünde var olmasıyla başlayan ve onu bütünüyle kuşatan bir olgudur. Allah’a inancın esasları, ibadetler, ferdî ve toplumsal ilişkileri düzenleyen ahlak ve muamelat kuralları dinin muhtevasını oluşturmaktadır.

Yüce Rabbimiz, vahiy ile hak dini göndermiş; insanın hayatı anlamlandırması ve istikamet üzere yaşaması hususunda ona yol gösterecek bilgi, hüküm ve emirleri bildirmiştir. Namaz; âlemleri yaratan, rahman ve rahim olan, kıyamet gününün yegâne sahibi, varlığın rabbi Yüce Allah’ın huzurunda, insanın hamd ve şükran duygularıyla eğilip secde ettiği, O’nun varlığı ve birliğini idrak ettiği en temel ibadetidir.

Hz. Peygamber’in “dinin direği”, “mü’minin mi’râcı”, “gözümün nûru”, “cennet’in anahtarı” ve “amellerin en faziletlisi” olarak nitelendirdiği namazın, Allah’ın emirlerine uyma, O’nu anma ve O’na yakın olma arzusu gibi dinî muhtevası yanında bireysel ve sosyal yönü de bulunmaktadır.

Allah’a en yakın olma hâli namaz, kalbe huzur verir ve hayatın zorluklarına karşı kişiye direnç kazandırır. “Ey iman edenler! Sabrederek ve namaz kılarak Allah’tan yardım dileyin.” (Bakara, 2/153). Günde beş vakit kılınan namaz, kişiye tüm yaptıklarından sorumlu olduğunu hatırlatır, günlük hayatını ve vaktini buna uygun olarak düzenleme disiplini sağlar. Bu sayede irade eğitimi ve nefis terbiyesi gerçekleşir. “Onlar ki, namazlarında derin saygı içindedirler. Mü’minler, gerçekten kurtuluşa ermişlerdir.” (Mü’minûn, 23/1-2)